Samen hebben we gewerkt op merel 40 in Bedum. Een leuk team en jij was een gezellige collega. Na een aantal jaren is het hele team uit elkaar gegaan. Ieder ging weer iets doen wat bij hem/haar paste. Wat had je een goede keus gemaakt. Dit was wat je voldoening gaf. Je eigen bedrijf en vooral het vele reizen. We (ons team) hoorden de verhalen graag als we weer samen uit eten gingen. Helaas werd je ziek, en daar werd je heel verdrietig van. Je wilde haast geen contact meer. Soms maakte ik me erg zorgen over hoe verdrietig je kon zijn. geen uitzicht meer hebben. Maar we hoefden niet langs te komen. Het was jou gevecht. Toch dacht ik; het komt wel goed. Maar toen kwam het berichtje. Dat was erg schrikken en een groot verlies. Ik heb veel verdriet, maar ik weet dat je nu bij God bent. En ik geloof dat het daar dan toch echt goed is. Je laat veel lieve mensen achter. Wens ze veel sterkte en moed om verder te gaan. Ik zal je niet vergeten.

Lieve Jeroen, Een paar jaar geleden kregen we weer contact via de reünie van de lagere school. Jij was mijn eerste vriendje op die jonge leeftijd. Ik weet nog heel goed dat ik op jouw verjaardagsfeestje mocht komen. Je hebt me daar laatst nog een foto van gestuurd. Ik herinner me ook de dag dat ik een ringetje van jou kreeg met een hartje. Dat ringetje heb ik nog steeds. Die gaat ook niet meer weg... Die keer dat we in Groningen gingen bijpraten, je was zo levenslustig. Je vertelde over je grote liefde Karen en de reizen die je met haar samen had mogen maken, jouw eigen bedrijf, je nieuwe stek in Assen. Niet lang daarna werd alles anders. Dat deed me veel verdriet. Ik wist hoe het was om met chronische pijn te leven, maar ook ik kon jou niet meer helpen dan door te vertellen hoe ik ermee omging. Ik had graag meer tijd met je door willen brengen lieve Jeroen. Wat zullen Karen, jouw vader, Erik en Paul je vreselijk missen. Ik wens de familie en alle vrienden heel veel sterkte toe.